Jetta's geheim (door Francesco Melita)

Wat was het druk op het schoolplein. Overal rennende, schreeuwende kinderen. Niemand leek Jetta op te merken die in een hoek op de grond zat. Niemand kon haar ook zien, omdat ze zichzelf onzichtbaar had gemaakt. Ze was er best trots op dat ze dat kon. Toen ze een keer op een feestje van haar ouders héél boos op haar ouders was geweest omdat ze helemaal geen aandacht voor haar hadden, had ze ontdekt hoe dat moest. Als je maar lang genoeg in een hoek van de kamer op je hurken ging zitten héél stil was, niets zei en vooral geen vragen stelde, dan verdween je op den duur. Eerst je voeten, dan je benen en tenslotte je hele lichaam. Je hoofd verdween het laatst, je ogen het allerlaatst. Jetta was altijd bang dat iemand op dat moment haar ogen zou zien en zou gaan gillen: "Heeeeeeelp! Er hangen daar twee ogen in de lucht!" Maar dat, gebeurde nooit.

Hoe meer ze zelf onzichtbaar werd, hoe meer ze zag. Ze zag juf Rosa die tevergeefs probeerde om de rust op het plein te bewaren. Juf Rosa durfde nooit geen nee te zeggen en de kinderen luisterden niet naar haar. Ze zag Peter, een jongen die uit Dokkerdam hier was komen wonen, van Poolse ouders. In begin was hij héél stil geweest maar nu leek hij het steeds meer naar zijn zin te hebben. Peter leek wel aardig, maar Jetta durfde hem niet aan te spreken... Ze zag kleine Ria - die al in groep 7 zat maar niet meer leek te groeien - met de peuters spelen. Ria wilde later moeder worden van een voetbaleftal. Jetta zag - hee wat vreemd! - ze zag een boom staan midden op het schoolplein, en aan de boom hingen walnoten. Maar dat kon niet, de oude walnotenboom hadden ze jaren geleden omgehakt omdat hij het plein zo vuil maakte met zijn bladeren en er geen geld meer was voor een conciërge op school. Wat gek,de kinderen liepen ook dwars door de boom heen!
"Je ziet zoals het vroeger was, Jetta" zei een stem ineens naast haar.
Jetta draaide zich snel om en zag een oude man met een witte baard naast haar zitten. De oude man had hele oude en afgetrapte kleren. Hij leek wel een zwerver.
"W-w-w-wwwie bent u?" stamelde Jetta, "en hoe komt het dat u mij kunt zien?"
De oude man schaterde van het lachen:
"Ha-ha-haaaa! Je denkt toch zeker niet dat je de enige bent die het geheim kent om onzichtbaar te worden? Ik heb het zelf ook ontdekt toen ik 6 jaar oud was, net zo oud als jij. Ja, dat is ook de enige leeftijd dat je het geheim kan ontdekken. Alleen als je het ontdekt zonder dat iemand je vertelt hoe, werkt het. Stel dat je het nu aan iemand zou willen leren, het zou hem of haar niet lukken om onzichtbaar te worden. Het werkt alleen als je er zelf op komt."
"Ik wil het helemaal niet aan iemand leren" zei Jetta verbouwereerd.
"Oh ach, dat was zomaar een gedachte" zei de oude man glimlachend.
"Kom, ik zal je iets laten zien."
En nog voordat Jetta kon tegenspreken had de oude man haar bij de hand genomen en naar de boom gebracht. Zodra Jetta de hand van de oude man had gevoeld was het landschap begonnen te veranderen. Het schoolplein, de kinderen, juf Rosa, kleine Ria, Peter en alle schreeuwende kinderen: alles veranderde. Ineens stonden er overal rondom de school bomen en langs de weg naar school was zelfs aan beide kanten een prachtige rij met bomen.
"Wat gebeurt er?" gilde Jetta, nu toch een beetje bang.
"Wees maar niet bang, zij de oude man. Zolang ik je hand vasthoud zie je de school zoals die vroeger was. Toen ik zo klein was als jij .
Jetta rukte haar hand los en inderdaad, meteen stond ze weer op het schoolplein en was alles weer gewoon, behalve de oude man, die stond nog steeds naast haar. Voorzichtig pakte Jetta opnieuw zijn hand. Weer verschenen de bomen.
"Hoe kan dat nou dat al deze bomen zijn verdwenen?"
"Tja" zei de oude man "bomen staan in de weg. Mensen willen huizen, straten, winkels en kerken bouwen en er is steeds minder plek voor de bomen. Bomen moet je bovendien ook onderhouden, je moet ze snoeien en in de herfst moet ja al die vervelende bladeren bij elkaar harken, anders glijden oude mensen zoals ik er op uit en breken ze hun been en dan moet de gemeente voor de kosten betalen en dat willen ze niet."
Jetta keek om zich heen. De kinderen uit de tijd van de oude man konden tenminste spelen in de schaduw van de bomen, verstoppertje spelen daarachter en er in klimmen als de juf niet keek. De straat zag er zo veel leuker uit en ook de mensen leken een stuk vrolijker
"Weet je..." begon Jetta.
"Ja...?" zei de oude man.
"Is er misschien ook een omgekeerde onzichtbaar-worden truc?"
"Hee? Hoe bedoel je?"
"Nou ik bedoel dat wij nu onszelf onzichtbaar kunnen maken, maar is er niet een truc die oude dingen weer zichtbaar kan maken? Kunnen we niet alle bomen weer zichtbaar maken?"
De ogen van de oude man begonnen te glinsteren, hij bulderde van het lachen en zei:
"Ha-ha-ha, jij bent me een mooie! Een omgekeerde onzichtbaar maken truc! Ha-ha geweldig, dat ik daar nooit aan gedacht heb. Je bent een genie!"
Jetta begreep er niets van:
"Dus...u bedoelt...dat het kan?"
"Ha, tuurlijk kan het! Dat ik daar zelf nooit aan gedacht heb! Ik hoef toch alleen maar de bomen met mijn jas aan te raken en dan worden ze voor iedereen zichtbaar!"
"Maar u kunt ze toch niet allemaal tegelijk aanraken!?" sputterde Jetta tegen.
"Nee, maar..." en de oude man haalde met een geheimzinnig lachje een schaar tevoorschijn.
Samen gingen Jetta en de oude man langs alle bomen en bonden aan de takken een stukje van zijn jas vast.
De kinderen op het schoolplein keken hun ogen uit. Ineens verschenen er uit het niets allemaal bomen! Achter elkaar op het schoolplein en ook langs de weg naar de school. Heel veel mooie bomen.
Juf Rosa kon haar ogen niet geloven, bullebak Henk viel van zijn schommel van verbazing en kleine Ria rende opgewonden naar juf Rosa en zei: "Kijk juf, kijk. Er staan ineens allemaal bomen rondom de school!" Juf Rosa keek om haar heen, alle kinderen waren lekker aan het spelen onder de schaduw van de bomen, alle kinderen behalve...behalve Jetta! Waar was Jetta nu gebleven?
Op het moment dat ze aan Jetta dacht verscheen Jetta ineens naast haar, bij de walnotenboom, ze was bezig om een strikje stof om de boom te binden.
"Wat doe je daar Jetta?" vroeg juf Rosa.
"Sssst juf, dat is een geheim! Het moet een geheim blijven tussen u, mij en de oude man hier".
"Welke oude man Jetta?"
Jetta keek om haar heen. De oude man was verdwenen. Maar de bomen niet. De bomen waren er nog steeds en Jetta nam zich voor er voor te zorgen dat ze zouden blijven ook. Onzichtbaar zijn, dat boeide haar niet meer. De onzichtbare dingen zichtbaar maken, dat was pas leuk!